Καππαροσαλάτα από τη Σίφνο. Salad with cappers from Sifnos.
Ένα πολύ σπάνιο προϊόν έχει αυτή η συνταγή και μία ωραία ιστορία.
Ιούλιος του 2004 στη Σίφνο, ο ήλιος καίει αλύπητα
και εμείς ψάχνουμε δωμάτιο για να μείνουμε. Την ίδια μέρα ήρθε και η φλόγα για την Ολυμπιάδα του 2004 και όλα ήταν γεμάτα.
Αφού βλέπουμε το δωμάτιο και συμφωνούμε με τον ευγενικό
ιδιοκτήτη, καθόμαστε κάτω από τη δροσερή κληματαριά για να ξεκουραστούμε και να
κάνουμε μία κουβεντούλα μαζί του.
Να σας κεράσω κάτι? Μας λέει με το που καθόμαστε. Ένα ουζάκι ένα καφεδάκι?
Η συμφωνία χαρακτήρων φάνηκε στις απαντήσεις μας:
Εγώ είπα: ένα ουζάκι θα το έπινα, σας ευχαριστώ
πάρα πολύ.
Ο σύζυγός μου: ά όχι ευχαριστούμε θα βγούμε να
φάμε.
Ευτυχώς ο άνθρωπος μας αγνόησε και έφερε 2 ουζάκια
και μέσα σε ένα μικρό πιατάκι 2-3 κουταλιές από ένα μεζέ που δεν είχα ξαναδεί,
λίγο ψωμάκι και μανούρα, το τοπικό τυρί.
-τι είναι αυτό? Τον ρώτησα.
-Αυτό είναι παραδοσιακό πιάτο, είναι η καππαροσαλάτα,
με στεγνές όμως κάππαρες και την μαγειρεύουμε εδώ στη Σίφνο σε γάμους και
τραπέζια,.
Φάγαμε τον σπάνιο μεζέ, ήπιαμε τα ουζάκια μας, τον ευχαριστήσαμε τον άνθρωπο, έναν
καλοζωισμένο και πολυταξιδεμένο κύριο , ο οποίος κάθε μέρα μας έφερνε και από
ένα γλυκό που έκανε κάθε μέρα η γυναίκα του για τους νοικάρηδες. Εντυπωσιακό έ?
Έτσι λοιπόν γνωρίσαμε αυτόν τον εξαιρετικό άνθρωπο,
του οποίου στενοχωριέμαι που δε θυμάμαι το όνομα του, μέχρι πρόσφατα είχα την κάρτα
του, για να τον συστήσω σε κάποιον άλλο που θα χρειαζόταν δωμάτιο στη Σίφνο.
Έμαθα επίσης από την αυθεντική πηγή, πώς να κάνω την
σπάνια συνταγή, πώς να αποξηραίνω την κάππαρη και βέβαια πήρα και μαζί μου,
κάππαρη και ξερή και τουρσί, ευγενικό δώρο από τον ιδιοκτήτη.
 |
Από τότε έμαθα πότε να μαζεύω τα μπουμπούκια της
καππαριάς ( λίγο πριν σκάσουν και ανοίξουν για να γίνουν λουλούδια) και μαγειρεύω
σε πολύ εκλεκτές περιπτώσεις το 6+νόστιμο αυτό πιάτο. Καππαριές υπήρχαν παντού.
Στη βόλτα στην πόλη, στις πλαγιές της ασφάλτου. Εξασκηθήκαμε στο μάζεμα και εγώ
και ο σύζυγός μου
Πόσο όμορφα ήταν σε εκείνο το δωμάτιο.
Οι δερμάτινες πολυθρόνες είναι από την Αφρική με
αντίστοιχες παραστάσεις και ήταν στη βεράντα του ιδιοκτήτη για να μη
παρεξηγιόμαστε.
Γραφική εκκλησία με υπέροχο κηροστάσιο.
Την αυθεντική παραδοσιακή συνταγή θα την βρείτε και
στο βιβλίο ΜΕ ΝΟΥ ΑΡΩΜΑΤΟΚΗΠΟΣ ΚΑΙ ΕΥΕΞΊΑ. Εδώ σας έχω μία παραλλαγή με την
προσθήκη κόκκινης πιπεριάς και μανιταριών.
ορεκτικό για 4 άτομα
½ φλιτζάνι αποξηραμένα κουμπάκια κάππαρης
4 μεγάλα ξερά λευκά κρεμμύδια
2 κόκκινες πιπεριές
3 μανιτάρια
1 κουταλιά κουμπάκια κάππαρης τουρσί
1 δαφνόφυλλο
3 κουταλιές ξίδι από κόκκινο κρασί
½ φλιτζάνι ελαιόλαδο
½ φλιτζάνι ρόφημα τσάι του βουνού ή νερό
αλάτι, μαύρο πιπέρι
Βάζω τα αποξηραμένα κουμπάκια της κάππαρης σε μισό
λίτρο νερό να πάρουν μία βράση και πριν αρχίσει να βράζει το νερό, το πετώ και
το αντικαθιστώ με φρέσκο. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται άλλες δύο φορές.
Στραγγίζω τα κουμπάκια, καθαρίζω, πλένω και κόβω σε
ροδέλες τα κρεμμύδια, και τις πιπεριές και κόβω και τα μανιτάρια σε φέτες.
Ζεσταίνω το λάδι και σιγομαγειρεύω τα κρεμμύδια για
10΄ ανακατεύοντας συνεχώς για να μειωθεί ο όγκος τους και να ιδρώσουν καλά.
Προσθέτω τις πιπεριές, τα δαφνόφυλλο, αλάτι, μαύρο πιπέρι και μαγειρεύω για
άλλα 10΄. Προσθέτω τα μανιτάρια, τις κάππαρες, σβήνω με το ξίδι και συμπληρώνω
στο μαγείρεμα λίγο από το ρόφημα της ημέρας, ένα μείγμα με βάση το τσάι του
βουνού. Μαγειρεύω, ανακατεύοντας απαλά για να μη διαλύσω τα ευαίσθητα
καππαράκια για άλλα 10΄ περίπου.
Σερβίρω χλιαρή την καππαροσαλάτα με λίγες κάππαρες
τουρσί.
