ΤΡΑΧΑΝΟΠΙΤΕΣ ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΣΤΕΣ. SNAIL SHAPED PIES WITH TRAHANA AND FETA CHEESE.

Τα παιδιά μου μεγάλωσαν με τραχανά. Το βραδινό τους όσο ήταν μωρά ήταν συνήθως ζεστή θρεπτική σουπίτσα με τραχανά από σπασμένο σιτάρι και λίγο μεγαλύτερα τρώγανε και γλυκό ή ξινό τραχανά. Το φθινόπωρο τα τραπέζια του σπιτιού ήταν όλα κατειλημμένα και στρωμένα με λευκά καθαρά σεντόνια για να απλωθεί και να στρωθεί ότι μπορούσε να πλάσει το γυναικείο χέρι. Τραχανάς γλυκός, τραχανάς χωρίς αβγά με λαχανικά, τα στριφογυριστά πέτουρα και βέβαια υπήρχε και η προετοιμασία του σπασμένου σιταριού. Ευτυχώς βοηθούσαν και οι μηχανές ζυμαρικών, τις οποίες μοιραζόντουσαν οι γυναίκες μεταξύ τους. Φυσικά και δεν είχε κάθε σπίτι από μία μηχανή, οι κουζίνες ήταν εφοδιασμένες με τα απαραίτητα.
Όσο μεγάλωναν τα παιδιά, ζυμώναμε πίτες για το απογευματινό τους και ελαττώσαμε τον τραχανά. Προσθέταμε και τραχανά στις πίτες κάτι που το κάνω μέχρι και σήμερα ιδίως στις χορτόπιτες για να μελώνει η γέμιση και να μη υγραίνεται υπερβολικά το φύλλο από τα ζουμάκια των χορταρικών.
Η πίτα ήταν το κύριο πρωινό για το σχολείο των παιδιών. Πότε πότε μία φέτα σπιτικό κέικ ή σάντουιτς με τυρί και ντομάτα χωρίς αλλαντικά (σαντουίτς που το λέγανε οι μεγάλοι άνθρωποι). Τώρα τι περιεχει το παιδικό πρωινό για το σχολείο? Υπάρχουν οι γονείς που προσπαθούν να δώσουν στα παιδιά τους πρωινό από το σπίτι αλλά η πλειοψηφία αγοράζει έτοιμα, λιπαρά και ύποπτα, όσον αφορά τα συστατικά τους, αρτοπαρασκευάσματα.
Αν ρωτήσετε εμένα για την παιδική διατροφή μου (που δε ρωτάει κανείς αλλά κάνω εγώ μόνη μου την αναπόληση στο παρελθόν) δεν είχα ιδέα για τον τραχανά σαν παιδάκι. Μεγάλωσα στη Γερμανία και οι γονείς μου δεν είχαν πρόσβαση στα ελληνικά αγαθά. Τρώγαμε πολλά αλλαντικά με μαγιονέζα, βράζαμε πολύ τακτικά πατάτες, έπινα παιδική μπύρα και τα γλυκά μας ήταν αφράτα κέικ με ανάλαφρη σαντιγύ sahne, που μάταια την έψαχνε η μαμά μου όταν επιστρέψαμε από τη Γερμανία. Μου ήταν αδύνατον να καταπιώ έστω και μία 
κουταλιά τραχανά, τον οποίο εκτίμησα και έφαγα μόνο όταν έγινα μαμά!


Για 8 στριφογυριστές τραχανόπιτες.
για τη ζύμη:
400γρ μαλακό αλεύρι + 2 κουταλιές για το άνοιγμα των φύλλων
1 κουταλιά ελαιόλαδο
½ κουταλάκι αλάτι
¾ φλιτζανιού νερό για το ζύμωμα
για το άλειμμα
80γρ φρέσκο βούτυρο αγελάδας
2 κουταλιές ελαιόλαδο
για τη γέμιση
½ φλιτζάνι ξινό τραχανά
1 φλιτζάνι γάλα για το βράσιμο του τραχανά
1 κουταλάκι ελαιόλαδο
200γρ φέτα
80γρ καπνιστό τυρί Βερμίου
2 αβγά
μαύρο πιπέρι
αλάτι δε χρειάζεται, ο ξινός τραχανάς έχει έντονη γεύση και τα τυριά θα δώσουν την αλμύρα που χρειάζεται η γέμιση.
Κάνω λακκούβα στο αλεύρι και βάζω το ελαιόλαδο, αλάτι και το νερό. Ζυμώνω μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα και να γίνει μαλακό ελαστικό και να μη κολλά στα χέρια.  
Χωρίζω το ζυμάρι σε 8 μπάλες, με τη βοήθεια της ζυγαριάς μου πάντα, τις αλευρώνω τις σκεπάζω με μία καθαρή πετσέτα και τις αφήνω για ½ έως 1 ώρα.
Βάζω τον τραχανά, το γάλα το ελαιόλαδο να βράσουν σε χαμηλή θερμοκρασία ενώ ξεκουράζεται η ζύμη. Αποσύρω από την εστία την κατσαρόλα μόλις σφίξει ο τραχανάς και απορροφήσει όλο το γάλα. Τρίβω τα τυριά και τα ανακατεύω μαζί με τα αβγά, λίγο μαύρο πιπέρι και τον τραχανά.  Προσπαθώ να χωρίσω το μίγμα της γέμισης σε 8 μερίδες για να γεμίσουν δίκαια οι πιτούλες.
Ετοιμάζω τις πίτες: Λιώνω το βούτυρο και το ανακατεύω με το ελαιόλαδο.
Παίρνω μία μία μπάλα, την πασπαλίζω με λίγο αλεύρι και την ανοίγω σε φύλλο. Το φύλλο είναι λίγο μεγαλύτερο από το άνοιγμα του χεριού μου (όπως στη φωτογραφία) και το αλείφω με το μείγμα του βουτύρου.
Απλώνω το 1/8 από το μείγμα της γέμισης στο μισό του φύλλου. Τυλίγω το μισό και αλείφω ξανά. Τυλίγω το υπόλοιπο, προσπαθώντας να κρύψω τις άκρες από το ρολό  κάτω από το πιτούλα και αλείφω ξανά.
Στρώνω λαδόχαρτο σε ένα ταψί, ακουμπώ την πιτούλα και προθερμαίνω το φούρνο στους 200΄ πάνω κάτω στις αντιστάσεις.

Ετοιμάζω με τον παραπάνω τρόπο και τις υπόλοιπες πιτούλες και τις ψήνω για περίπου 25΄ή έως ότου ροδίσουν. 









για 8 τραχανόπιτες