ΜΗΛΙΝΑ, ΠΙΤΑ ΜΕ ΦΕΤΑ ΚΑΙ ΠΕΤΟΥΡΑ. MILINA, TRADITIONAL PIE WITH CHEESE AND PETOURA (GREEK PASTA).

Το Ελληνικό πρωινό η πως φτάνεις σε ατιμαστικές πράξεις.

Το πρωινό αλλά και ο διάλογος με τον ιδιοκτήτη μικρού ξενώνα κάπου στα υπέροχα Ζαγοροχώρια έχει μείνει βαθιά στις μνήμες μου.

Κατεβαίνουμε για πρωινό με τον άντρα μου και βλέπω μετά λύπης μου ότι το πρωινό ήταν ένα εντελώς βιομηχανοποιημένο ψωμί σε φέτες, μαρμελάδα, μέλι και βραστά αβγά. Τα αβγά δεν ήταν μέσα σε θηκούλες για να τα φας με αξιοπρέπεια, αλλά άκομψα βαλμένα σε πιάτα.

Ρωτάω λοιπόν: Μήπως υπάρχει κάτι σε αλμυρό, κάποιο τυρί?

Μου απαντάει: Σε τυρί, όχι δεν έχει αλλά έχει τόσα πράγματα: μαρμελάδα, μέλι, αβγά.

Ξαναρωτάω εγώ: Μήπως θα μπορούσα να έχω λίγο τυράκι για να φάω το αβγό?

Μου ξανααπαντάει: Όχι, αφού σας έχουμε τόσα πράγματα, μέλι μαρμελάδα.

Είδα και αποείδα το αδιέξοδο, σηκωθήκαμε σχεδόν νηστικοί. Δε θυμάμαι καθόλου τα ροφήματα, θυμάμαι όμως τα φλιτζάνια εκείνα τα βιομηχανοποιημένα υπόλευκα καταγυαλισμένα από το πλυντήριο πιάτων.

Κατάπια την πρώτη απογοήτευση της ημέρας την οποία ξέχασα γρήγορα διότι περάσαμε υπέροχα όλη την υπόλοιπη ημέρα, φάγαμε εξαιρετικά, πήγαμε στο φαράγγι, όλα καλά.

Γυρνώντας το βραδάκι στο ξενοδοχείο, ρίχνω μία ματιά στην αίθουσα του πρωινού και τι να δω: ήταν στρωμένα τα σερβίτσια έτοιμα για το επόμενο πρωινό και στο κάθε πιάτο είχε από ένα αβγό.

Πλησιάζω σε ένα τραπέζι και πιάνω ένα αβγό στα χέρια. Ήταν παγωμένο, από πότε τα είχαν βράσει ποιος ξέρει και θα τα είχαν έτοιμα για την επόμενη μέρα να μη σηκώνονται και πρωι πρωί.

-Τα μαζεύουμε? Λέω στο σύζυγό μου και φουριόζα απλώνω το άλλο μου χέρι να πιάσω άλλο ένα αβγό. Σηκωτή με τράβηξε από εκεί ο άντρας μου, αλλά το πρώτο αβγό το κράτησα με μανία στα χέρια μου, το ράγισα, και δε το έβαλα στη θέση του. Θύμωσα τόσο πολύ με τους ιδιοκτήτες και σκεφτόμουν με πολύ συμπόνοια δύο ζευγάρια κακόμοιρων ξένων. Με τι απορία θα βλέπανε το φτωχό ελληνικό πρωινό.

Έτσι μπορεί κάποιος να πέσει στα πατώματα και να κάνει αθλιότητες. Φαντάζεστε να τα μάζευα όλα τα αβγά? Πολύ πλάκα θα είχε, αλλά το γλύτωσε ο ιδιοκτήτης και αυτό το οφείλει στο σύζυγό μου που είναι ψυχοπονιάρης.

Ευτυχώς υπάρχουν άπειρα φωτεινά παραδείγματα ξενοδόχων που υποδέχονται και φιλοξενούν με άριστο τρόπο μέσω υπέροχου ελληνικού πρωινού τους ξένους μας αλλά και εμάς τους ίδιους που ταξιδεύουμε στην ωραία μας πατρίδα.

Και είναι τόσο εύκολο να κάνει κανείς τη διαφορά: Δεν έχει παρά να προσφέρει στον μπουφέ του πρωϊνού:

Μία φρεσκοψημένη πίτα, νόστιμα τοπικά τυριά, ή ζεστά ζυμωτά ψωμιά

τοπικά αλλαντικά, ταχίνι με μέλι, φρέσκα ελληνικά φρούτα, γιαούρτια, τσουρέκια, κουλουράκια παραδοσιακά με κρόκο και άλλα εδέσματα όπως ντολμαδάκια ή ντάκους με ξινομυζήθρα και η απαρίθμηση δεν έχει τέλος.

Επίσης να παρουσιάζονται με τα ονόματα τους, με την συνταγή τους, τη μικρή τους ιστορία και τον τόπο καταγωγής τους. σε όμορφα καλαίσθητα φυλλάδια για να τρώμε και να μαθαίνουμε.

Και ερχόμαστε στο σημερινό ζύμωμα του Αυγούστου.

Την πίτα αυτή δεν είχα τη χαρά να τη δοκιμάσω, διάβασα απλά το όνομά της σε ένα αρχείο με θέμα «Το ελληνικό πρωινό» ανά περιφέρειες όπου προβάλλονται τοπικά εδέσματα και προϊόντα τα οποία μπορούν να προσφερθούν στους επισκέπτες των ξενοδοχειακών μονάδων της χώρας με απολύτως παραδοσιακό χαρακτήρα.

Δεν ξέρω από πού προήλθε η ονομασία Μηλίνα, αλλά μου έκανε εντύπωση το όνομα και ψάχνοντας βρήκα από φορείς της περιφέρειας Έβρου, τη Γιορτή Μηλίνας στο χωριό Κίρκη όπου τιμούν αυτή την τυρόπιτα και ότι έτσι ονόμαζαν την πίτα από τα αρχαία χρόνια.

Όπως διάβασα σε ιστοσελίδα της περιφέρειας Έβρου: Η μιλίνα είναι πίτα παραδοσιακή η οποία επικράτησε όλων των εποχών από την ύπαρξη του οικισμού της Κίρκης μέχρι σήμερα, τονίζει στο βιβλίο του «Κίρκη Έβρου η μάγισσα ή η μαγεία της φύσης» ο Αλέξανδρος Καζαντζής, ιδρυτής και πρώην πρόεδρος της Εταιρείας Παιδαγωγικών Επιστημών Κομοτηνής, ο οποίος κατάγεται από τον οικισμό της Κίρκης.

«Πρόκειται για μια πρωτότυπη πίτα. Η ιδιαιτερότητα και πρωτοτυπία της συνίσταται στο γεγονός ότι αποτελείται από τρία φύλλα, γίνεται σε λεπτό ταψί και μάλιστα στα παλιά χρόνια γινόταν σε χάλκινα ταψιά που τα γάνωναν. Η άλλη της ιδιαιτερότητα αφορά στη γέμιση η οποία αποτελείται κυρίως από τυρί και γιουφκάδες ή χυλοπίτες όπως τις λέμε σήμερα ή και με ότι άλλους είδους γέμιση ήθελε κανείς. Τυρόπιτα, σπανακόπιτα, σπανακοτυρόπιτα ακόμη γίνεται και μηλίνα με πλιγούρι.

Μία άλλη ιδιαιτερότητά της είναι ότι ψήνεται πάνω σε ανθρακιά και αφού ψηθεί από τη μία μεριά με ένα ειδικό καπάκι που έχει το σχήμα του ταψιού, την γυρίζουν ανάποδα.Όλο αυτό απαιτεί τέχνη και τεχνική. Μάλιστα σαν παράδοση λέγεται ότι στη μηλίνα δοκίμαζαν οι πεθερές τις νύφες, αν δηλαδή μπορούν να γυρίσουν την μιλίνα ολάκερα χωρίς να διπλώσει, οπότε ήταν άξιες».

Ευτυχώς Παναγία μου έχουν αλλάξει οι πεθερές.

Μηλίνα λοιπόν: μία πίτα για το «Ελληνικό Παραδοσιακό Πρωϊνό»

Προσιτή στην ευκολία της με μόλις 3 φύλλα και ζυμωμένη για μέτριο σε μέγεθος ταψί.

Για ταψί νο 30

για τη ζύμη:

2 φλιτζάνια αλεύρι περίπου 300γρ

½ φλιτζάνι νερό

1 κουταλιά ελαιόλαδο

1 κουταλάκι αλάτι

για το άλειμμα των φύλλων:

50γρ φρέσκο βούτυρο αγελάδος

3 κουταλιές ελαιόλαδο

για τη γέμιση

200γρ φέτα

1 φλιτζάνι πέτουρα +1 κουταλάκι φρέσκο βούτυρο

2 αβγά

για την τελευταία επάλειψη

1 κουταλάκι από τον έναν κρόκο της γέμισης και 1 κουταλάκι νερό

Αρχίζω λοιπόν πρώτα από τη ζύμη, η οποία πρέπει να σταθεί τουλάχιστον για 1 ώρα.

Κάνω λακκούβα στο αλεύρι, προσθέτω το αλάτι, το ελαιόλαδο και το νερό και ζυμώνω σιγά σιγά μέχρι να σχηματιστεί μία ζύμη απαλή, που δεν κολλάει στα χέρια. Ζυγίζω τη ζύμη και τη χωρίζω σε τρία ίσα κομμάτια, τα αλευρώνω καλά και τα σκεπάζω με μεμβράνη και πετσέτα και τα αφήνω να σταθούν για μία ώρα.

Ετοιμάζω τη γέμιση.

Βράζω τις χυλοπίτες σε νερό ίσα που να τα σκεπάζει μαζί με μία κουταλιά βούτυρο και τα ανακατεύω τακτικά. Φροντίζω να ρουφήξουν τα σπιτικά ζυμαρικά όλα τα ζουμάκια τους και τα αφήνω να κρυώσουν. Τρίβω τη φέτα και την προσθέτω μέσα στα πέτουρα μαζί με το ολόκληρο αβγό και το ασπράδι καθώς επίσης και με αρκετό φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Αλευρώνω καλά το τραπέζι, λιώνω το βούτυρο, το ανακατεύω μαζί με το ελαιόλαδο, παίρνω το πρώτο κομμάτι και το ανοίγω σε φύλλο. Πιέζω με τον χοντρούλη πλάστη μου και τραβώ κάθε φορά το φύλλο με τα χέρια μου για να ανοίξει και να γίνει μεγαλύτερο από το ταψί που θα ψήσω την πίτα.

Λαδώνω το ταψί και μόλις ανοίξω το φύλλο στην επιθυμητή διάσταση το στρώνω μέσα στο ταψί και το λαδώνω καλά με μίγμα του αλείμματος.

Απλώνω πάνω στο φύλλο το 1/2 της γέμισης.

Ανοίγω το 2^ο φύλλο το στρώνω πάνω στο 1^ο φύλλο και το λαδώνω.

Απλώνω την υπόλοιπη γέμιση πάνω στο 2^ο φύλλο.

Ανοίγω το 3^ο φύλλο το απλώνω πάνω στο 2^ο φύλλο.

Αλείφω το φύλλο με το υπόλοιπο μίγμα του βουτύρου.

Ανακατεύω τον κρόκο με το ελαιόλαδο και αλείφω από πάνω το 3^ο φύλλο.

Χαράζω την πίτα σε κομμάτια τετράγωνα μικρά κομμάτια.

Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 200  στις αντιστάσεις πάνω-κάτω για 30΄και αφήνω την πίτα μέσα στο φούρνο να τραβήξει καλά.