ΡΙΘΑΝΑΔΕΜΑ. BAKED RICE WITH CHICKEN AND FETA CHEESE.

Πολύ θαυμάζω την κυρία Εύη Βουτσινά, καλή της ώρα εκεί που βρίσκεται, εξαιρετική συγγραφέα και μαγείρισσα, για αυτή την αξιόλογη συλλογή παραδοσιακών συνταγών, τεχνικών αλλά και εθίμων της ελληνικής γαστρονομίας, την οποία δημιούργησε με προσωπικά της ταξίδια ανά την ελληνική επικράτεια.
Θαυμάζω επίσης τη χαριτωμένη και ολόσωστη χρήση της ελληνικής γλώσσας και η αλήθεια είναι ότι κλέβω και κάποιες εκφράσεις- χαρακτηρισμούς και λεξούλες της.
Ποτέ δε βαριέμαι με τα γραφόμενα της.
Γραφικές διηγήσεις, περιγραφές γνωριμιών με ικανές μαγείρισσες σε χωριά ή σε αστικά κέντρα. Αποσπάσματα από παμπάλαια συνταγολόγια προσεκτικά διαλεγμένα και με την συνοδευτική καταγραφή της ιστορίας.
Ο λόγος λοιπόν για τούτη εδώ τη συνταγή, η οποία παρόλο που προέρχεται από αγροτική περιοχή, έχει αστικό χαρακτήρα. Φαγητό φούρνου για κυριακάτικο-σαββατιάτικο-γιορτινό φαγητό για όλα τα μέλη της οικογένειας γύρω από το τραπέζι, και το κυριότερο εύκολο με πολύ λίγα υλικά. Καλό άπαχο κοτόπουλο, φέτα, ρύζι, αρωματικά και φυσικά ελαιόλαδο. Το ετοιμάζεις το πρωί φεύγεις για βόλτες υποχρεώσεις δραστηριότητες με τα παιδιά και στην επιστροφή έχεις ένα γεύμα όχι απλά νόστιμο αλλά και όμορφο στο σερβίρισμά του.
Όμως το πιο ενδιαφέρον είναι οι μικρές ιστορίες που κρύβονται πίσω από την παλιά συνταγή.
Θα παραθέσω κάποιες από τις πληροφορίες που μας δίνει η κα Βουτσινά από το βιβλίο ημερολόγιο του 2004 ΑΣΤΕΩΝ ΓΕΥΣΕΙΣ αλλά και η ιστοσελίδα http://droviani.com/.
Ενδιαφέρον ένα: Το όνομα της συνταγής. Δεν υπάρχει τεκμηριωμένη εξήγηση για το όνομα αυτής της συνταγής, υπάρχει ωστόσο η εικασία ότι η λέξη ριθανάδεμα προέρχεται από τις λέξεις ορνίθι και ανάδευμα.
Ενδιαφέρον δύο: Η προέλευση της συνταγής. Δροβιανίτικη δηλαδή από την Δρόβιανη. Η συνταγή λοιπόν ήταν η αφορμή για να διαβάσω λίγη ελληνική ιστορία για έναν περήφανο τόπο που δε γνωρίζω καθόλου, για ένα ωραίο ελληνικό χωριό που ανήκε κάποτε στη Βόρεια Ήπειρο, (σήμερα βρίσκεται στην Αλβανία). Οι φτωχικοί κάτοικοι, πάλευαν με τα αμπέλια, τα ζώα και τα οπωροφόρα δέντρα τους , είχαν ελάχιστο νερό για τις αγροτικές τους ασχολίες και φυσικά ελάχιστα έσοδα και έτσι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν.
Ενδιαφέρον τρία: Ο αστικός χαρακτήρας της συνταγής. Μία συγκινητική ιστορία για τους απόδημους της Δρόβιανης που εργαζόντουσαν στην Κωνσταντινούπολη, στην Οδησσό, στην Αίγυπτο και ποιος ξέρει και που αλλού, οι οποίοι έστελναν σε τακτική βάση γενναιόδωρα εμβάσματα στους αγαπημένους τους στο χωριό και έτσι υπήρχε μεγάλη ευημερία. Οι οικογένειες είχαν αξιοπρεπή ρούχα, μόρφωση και το καθημερινό τους φαγητό είχε ποικιλία και χαρακτηριζόταν από πιο σύνθετες τεχνικές σε σύγκριση με άλλες αγροτικές φτωχικές περιοχές. Οι νοικοκυραίοι ψωνίζανε για το φαγητό τους από τις γύρω κωμοπόλεις αλλά και από τα Ιωάννινα, υλικά, τα οποία δεν τα έβρισκες εύκολα σε ένα αγροτικό χωριό.

Αυτά λοιπόν και ιδού το μαγείρεμα:

Για 3 γενναίες μερίδες

1 στήθος κοτόπουλου με το κοκαλάκι του

1 φλιτζάνι ρύζι νυχάκι

1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι

200γρ φέτα κατά προτίμηση σκληρή

½ ματσάκι άνηθου ή μαϊντανού

5 κουταλιές ελαιόλαδο

αλάτι, μαύρο πιπέρι

Καθαρίζω, πλένω και κόβω το κρεμμύδι σε ροδέλες. Πλένω και ψιλοκόβω και τον άνιθο.

Βάζω σε μία κατσαρόλα 3 κουταλιές ελαιόλαδο, λίγο αλάτι, μπόλικο πιπέρι, το κοτόπουλο και το κρεμμύδι. Βράζω για περίπου 20΄ σε μέτρια θερμοκρασία, τα στραγγίζω, ξεψαχνίζω και ψιλοκόβω το στήθος.

Στρώνω σε ένα μικρό ταψάκι τις ροδέλες του κρεμμυδιού, τα ψαχνουδάκια του κοτόπουλου, τον άνηθο, το ρύζι και την φέτα. Μετράω από το ζωμό τρία αντίστοιχα μέρη, και περιχύνω το ταψί. Ψήνω στους 200^ο για 30΄μέχρι να φουσκώσει το ρύζι.

Ανακατεύω τα αβγά με 2 κουταλιές ζωμό, πιπέρι, αλάτι και το υπόλοιπο ελαιόλαδο, βγάζω το ταψί από το φούρνο και περιχύνω το ρύζι με το μείγμα των αβγών. Ψήνω για άλλα 20΄μέχρι να αποκτήσει μία ωραία ροδοκόκκινη κρούστα.