Η ΜΟΥΡΜΟΥΡΑ ΚΑΙ Η ΓΛΙΣΤΡΙΔΑ. SAND STREENBRASS AND FRESH GREEN SALAD
Το κοπαδιάρικο όμορφο ψάρι με περίεργα
μάτια, που βρίσκονται σχεδόν στην κορυφή του κεφαλιού του, αγαπά τα ρηχά
αμμουδερά καθαρά νερά. Κινείται αργά και νωχελικά και ανοιγοκλείνει συνεχώς τα
λευκά μεγάλα χείλη του σα να μουρμουρίζει. Η αλήθεια είναι ότι δεν μουρμουρίζει
αλλά ψάχνει μέσα στην άμμο το γεύμα του: μικρά καβουράκια, σκουληκάκια του
βυθού αλλά και μικρά ψαράκια ή μαλάκια. Έτσι αποδίδεται και το όνομά του
μουρμούρα. Οι ψαράδες τη λένε και βασιλόψαρο ή βασιλική γιατί είναι τόσο εκτυφλωτικό
το ασημένιο αστραφτερό της χρώμα που μοιάζει σαν χιτώνας γαλαζοαίματου. Μαγειρεμένο έχει ένα σφιχτό, λευκό κρεατάκι χωρίς πολλά αγκάθια.
Τι απαιτεί λοιπόν η μουρμούρα
αλλά και γενικά όλα τα ψάρια όταν ψήνονται στα στη σχάρα?
Θέλουν καλό καθάρισμα και πλύσιμο
Θέλουν αλάτισμα με καλό θαλασσινό χοντρό αλάτι, ιδίως μέσα
στο χώρο της κοιλιάς τους
Πρέπει να μείνουν για 1 ώρα να νοστιμέψουν από το αλάτι
Η σχάρα πρέπει να είναι καθαρή
Τη σχάρα πρέπει να την αλείψουμε με λάδι για να μη κολλάει
Καλύτερο ψήσιμο κάνουν τα μικρά ξυλαράκια και αν βάλεις και
λίγα αρωματικά κλαδιά τότε έχεις τις ιδανικές συνθήκες
Οι φλόγεε πρέπει να είναι πολύ χαμηλές και τα ξύλα να έχουν
ένα κόκκινο σταχτί χρώμα
Ετοιμάζουμε πάντα ένα λαδολέμονο και αλείφουμε τα ψάρια τακτικά.
Δεν φεύγουμε από τη θέση μας και παρακολουθούμε με προσοχή
να μη στεγνώσουν τα ψάρια και η φωτιά να είναι ελεγχόμενη
Ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται από το βάρος του ψαριού. Από
4-6 λεπτά έως και 15΄ .
Αλλάζουμε πλευρά με προσοχή είτε με τη σχάρα είτε με τη
βοήθεια ενός πιρουνιού
Για το όλο θάλασσα γεύμα
Η μουρμούρα στη σχάρα θέλει απλά ένα καλό λαδολέμονο
3 κουταλιές ελαιόλαδο
2 κουταλιές χυμός λεμονιού
1 σκελίδα σκόρδου
1-2 φύλλα βασιλικού τζενοβέζε, τον πλατύφυλλο που έχει και
μία φυσική γλυκύτητα
μαύρο πιπέρι
Παρέα στη σχάρα μπήκαν και λίγες γαριδούλες.
Ψιλοκόβω το βασιλικό, τρίβω το σκόρδο και ανακατεύω καλά όλα
τα υλικά για το λαδολέμονο.
Ενώ ψηνόντουσαν τα ψαράκια τα αλείφαμε με το ορεκτικό λαδολέμονο.
Μαζί με την μουρμούρα ήρθε και η γλιστρίδα για παρέα. Αλλά
δυστυχώς ούτε η μουρμούρα μουρμούριζε ούτε και η γλιστρίδα φλυαρούσε.
Καλή όρεξη!
Θα αναφέρω και πάλι ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία, το
οποίο αξίζει να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας «Τα ψάρια του τόπου μας». Το έχω
ξεφυλλίσει τόσες φορές και κάθε φορά ανακαλύπτω και κάτι καινούριο.
