ΟΙ ΛΕΥΚΕΣ ΚΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΡΑΣΙΩΝ. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΓΛΥΚΟ ΜΑΣ ΣΚΥΛΑΚΙ.

Η λευκή κυρία που σερβίρεται στο ποτήρι μας, στο οικογενειακό τραπέζι είναι κυδωνίτσα παλιά παραδοσιακή ποικιλία από την Νότιο Πελοπόννησο, συγκεκριμένα από την περιοχή της Λακωνίας. Αρωματικό, με ωραία ευχάριστη οξύτητα συνόδευσε τα ζυμαρικά φούρνου με σπανάκι της Δανάης.

Ήθελα με τόση χαρά να παρουσιάσω αυτό το κρασί και να προτρέψω όλους μας να αγοράζουμε τώρα σε αυτές τις δύσκολες εποχές κρασιά από έλληνες παραγωγούς που παλεύουν μέσα σε αντίξοες συνθήκες να οινοποιήσουν ποιοτικά κρασιά.

Όμως αμέσως μετά το γεύμα συνέβη το εξής:

Το γλυκό μας σκυλάκι, έφαγε στη βόλτα του ένα από αυτά τα δηλητηριασμένα κομμάτια τροφής, την πολύ γνωστή μας φόλα. Κάποιες φορές αφήνεις τα σκυλιά σου ελεύθερα διότι χρειάζονται να τρέξουν και να χαρούν, το έχουν πολύ ανάγκη. Ιδίως όταν είναι σε χωριό όπως ζούσε και το δικό μας και η βόλτα στην εξοχή μπορεί να γίνει μεγαλύτερη.

Άμεσα του δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες από κτηνίατρο, ο σύζυγός μου το είχε δύο ώρες αγκαλιά με τον ορό. Τελείωσε ο ορός σηκώθηκε στα ποδαράκια του, πήραμε θάρρος, όμως το δηλητήριο είχε κάνει καλά τη δουλειά του.  Μετά από λίγο τρεμούλιασε, γλάρωσαν τα ματάκια του και έφυγε.

Δεν μπορώ να κρατήσω κακία στον άνθρωπο που έβαλε τις παγίδες θανάτου, γιατί πολύ απλά, δεν του έχουν μάθει να αγαπάει. Ακόμη και αν μου πουν: αυτός είναι, θα κουνήσω απλά το κεφάλι συγκαταβατικά. Η ζημιά έγινε, το ζώο μας το χάσαμε.

Είναι κακούργημα η κακοποίηση ζώων, οι άνθρωποι των φιλοζωικών έχουν πολλές ιστορίες να αφηγηθούν, οι οποίες δε φτάνουν ποτέ στο φως της δημοσιότητας. Βλέπουμε μόνο κάποια ακραία περιστατικά που νομίζω ότι εξυπηρετούν την ακροαματικότητα των ΜΜΕ.

Ήταν ο Τζάκμαν, ημίαιμο 5 ετών.